Reis 2019

Dit jaar vertrok een deel van het bestuur van NLF, waaronder  Marjol, Rob en Anton met beider echtgenotes voor één week naar Tirana om diverse projecten en kennissen uit het verleden te bezoeken. 

Hieronder hun verslag:

tekst en foto’s van Anton

Eerste dag, maandag 13 mei 2019

Vandaag maandag 13 mei 2019 rond 04:00 u in de ochtend ingecheckt op Schiphol en rond 05:30 u gingen we vliegen naar Tirana, in Albanië.

Rond 8:00 u aangekomen op het vliegveld ‘Rinas’ bij Tirana en hebben we onze vooraf gereserveerde auto opgehaald. Direct naar voorganger Ermir in Vore gereden en waren daar om ongeveer 09:30  u. Na een hartelijke ontvangst vertelde Ermir ons over zijn kerk en het gehandicaptenwerk en over de problemen die hij daarmee ondervindt. Met name het vervoeren van de gehandicapten is een probleem omdat hij daarvoor niet altijd de juiste vervoersmiddelen kan vinden. Verder spraken we over ons bekende mensen van zijn kerk en hoe het met hen ging. Een aantal van hen willen we deze week ook zelf nog gaan bezoeken. Daarna naar ons pension gereden waarbij een hond, die over de snelweg liep, bijna voor een ongeluk zorgde. Maar gelukkig liep het allemaal goed af. Ons pension ziet er goed uit en we zijn blij dat we daar een paar nachten kunnen blijven. We hebben naast goede slaapkamers ook een ruime woonkamer die we kunnen gebruiken. Omdat het verder de hele dag regent hebben we verder en weekplanning gemaakt  wie we allemaal willen bezoeken. Daarna nog wat inkopen gedaan in een kleine supermarkt. Na het avondeten hebben we nog met elkaar goede gesprekken gehad over de sociale problemen zowel in Albanië als in Nederland. Rond 23:30u zijn we gaan slapen.

2e Dag, dinsdag 14 mei 2019

Vandaag een drukke dag  Na het ontbijt gingen de vrouwen wat inkopen doen en de mannen deden een eerste aanzet om een verslag van de eerste dag op de site te zetten. De vrouwen zijn geslaagd in wat ze gingen doen, de mannen niet….
Samen zijn we naar Marikaj gereden om daar een bezoek te brengen aan de Zenepe en haar man.  Beide zijn gehandicapt en zitten in een rolstoel. Zij leidt een peuterschooltje. Dit werk steunden we al vóórdat we zelf een stichting werden om het van de grond te krijgen. Na twee jaar sponsoring vroegen we of een stichting dit wilde overnemen. Dat is gelukt en nu is het gegroeid van zeven kinderen in 2009 naar negentig kinderen nu, verdeeld over twee locaties, met zeven medewerkers.
Daarna zijn naar Gerdec gereden. Daar hebben we de Nederlandse zendelinge Anneco bezocht. Zij doet veel werk onder de gehandicapten aldaar. We mochten haar verhalen horen, hoe God haar zegent in het werk en hoe dankbaar ze is dat ze dit mag doen. Het was geweldig om te horen hoe zij haar plek heeft gevonden in Albanië en hoe God haar gebruikt als hulp en tot zegen van anderen.
Van haar uit zijn we terug gereden naar Marikaj om Klodi en Majlinda te bezoeken. Zij zijn een gehandicapt echtpaar; hij in een rolstoel, vanwege een auto ongeluk, terwijl zij moeite heeft met lopen.
We zijn dankbaar dat we hen mochten bezoeken en konden praten over de zomerkampen voor gehandicapten die zij samen met de kerk organiseren. Het was fijn om zo samen met hen te kunnen praten over de mogelijk- en onmogelijkheden om deze zomerkampen te houden of uit te breiden.
Daarna zijn we naar huis gereden en met elkaar naar een restaurant gegaan om te eten. Thuis gekomen zijn we, na een korte tijd van samen zijn, gaan slapen. Het was alweer 23:00 u. en morgen een lange reis voor de boog richting het zuid-oosten van Albanië.

3e Dag, woensdag 15 mei 2019

Vandaag vertrokken uit Tirana. We gaan naar Korca, een rit van drie uur. Dat was vroeger wel anders, want toen er nog geen snelweg was moest je slingerend over de bergen heen en deed je er vijf uur over. Onderweg nog even gepauzeerd halverwege in Librazht en doorgereden naar Korca. Daar slapen we in het guesthouse van Radio Emanuel. Na een lichte lunch direct naar de kerk voor een interview met Nardi.

Nardi is een van de pastors (voorgangers) van de evangelische gemeente in Korca. Een kerk die wel erg veel doet op sociaal gebied. Zo hebben ze een ‘Safe House’ voor kinderen, tot 16 jaar, voor wie het niet veilig is om thuis te wonen. Ze hebben een ‘tafeltje dekje’ project en een paar projecten voor gevangenen en hun families. Ook doen zij thuiszorg bij oudere en zieke mensen. Het was geweldig om te horen hoe Nardi vol passie sprak over het werk van de kerk, over wat hij mocht doen in de gevangenis en kon betekenen voor de families van gevangenen. Na het interview heb ik (Anton) nog een bijeenkomst bijgewoond, waarbij vooral moeders met kinderen van gevangenen Bijbelstudie kregen van Nardi en bemoedigd werden. Daarna was het alweer tijd om te gaan eten. Na thuiskomst dit verslag gemaakt en daarna gaan slapen. Morgen is er weer een nieuwe dag met ook weer nieuwe afspraken.

4e Dag, donderdag 16 mei 2019

Vandaag weer een drukke dag. Deze ochtend zijn we eerst naar de zigeuners gegaan. Twee lagere bevolkingsgroepen, die verdreven zijn uit het centrum nu een plaats hebben aan de rand van de stad. We werden daar hartelijk onthaald. Mede doordat Rob en Annet daar jarenlang contact met hen hebben gehad. Ze waren dan ook blij verrast om hen weer terug te zien. De problemen bij de zigeuners zijn groot vanwege lekkende daken, waardoor schimmel ontstaat. Ook slecht werkende toiletten. Helaas kun je, zeker als buitenlander, niet alle problemen oplossen. Maar ze zijn al blij als er een buitenstaander komt die naar hun problemen luistert. Want van de gemeente zien ze niemand! De enige buitenstaanders zijn mensen van de kerk. Als afgesproken zijn we naar het bejaarden- en verzorgingshuis gegaan. Het is ongelooflijk met hoeveel energie Marleen (Belgische verpleegster) dit werk doet. Maar ook zij heeft nu haar zorgen. Een aantal personeelsleden gaat nu naar het Duitsland om daar als verpleegkundige te werken. Hierdoor ontstaat er wel personeelstekort in het verzorgingshuis. Ze wil graag mensen aannemen die christen zijn, maar dat wordt zo wel moeilijker. De vrouwen van NLF worden opgehaald om te zien hoe de kerk haar ‘tafeltje dekje’ programma draait waarbij ouderen zes dagen van de week een maaltijd krijgen. Intussen gaan de mannen bejaarden bezoeken die door Nederlanders gesponsord worden. Het is hartverwarmend om te zien hoe deze mensen nu een fijne, mooie ‘oudedag’ hebben door hier te wonen. Dan nog even genieten van een mooi uitzicht over Korca en weer terug naar ons verblijf bij Radio Emanuel. Het is dan al weer rond 14:00 u. als we vertrekken naar een schooltje voor kansarme kinderen. Het schooltje is bedoeld voor kinderen die anders weinig tot geen onderwijs zouden krijgen. Rob mag de kinderen even kort toespreken en hij benadrukt de kinderen dat leren voor een toekomst erg belangrijk is. Zeker het kennen van de Engelse taal is heel belangrijk. Daarna hebben we nog gesprekken met enkele leidinggevenden. Zij leggen uit hoe ze werken en dat daar waar het kan de studieboeken ook een christelijke boodschap in zich hebben. Ook vertellen ze hoe de maaltijden voor de kinderen bereid worden. Elke dag een ander menu met fruit en melk. Dit alles draait op giften van sponsoren terwijl de gemeente Korca de huur en elektra betaalt van de gebouwen. Tenslotte bezoeken we een soort van dagbestedingsruimte waar mannen een spelletje kunnen doen zoals domino, wat hier erg populair is. De vrouwen doen daar samen handwerken. Al met al een hele leerzame dag waarin we zien hoe christenen zich kunnen inzetten voor hun medemens.

5e Dag, vrijdag 17 mei 2019

Vandaag weer vroeg ontbeten en daarna nog wat gezellig gepraat met elkaar. En toen de terugtocht naar Tirana begonnen. Het was echt mooi weer, maar richting Tirana begon het goed te regenen. Aangekomen op onze vertrouwde stek even wat gegeten en toen richting centrum met de bus. Rob wilde graag wat rusten na de lange rit, dus was hij er niet bij, maar zou zich later bij ons aansluiten. Het grote plein in Tirana is, sinds we (Anton en Corry) het laatst gezien hebben, echt ongelooflijk veranderd. Zo is er nu onder het plein een grote parkeergarage en is het hele plein wandelgebied geworden. Na het maken van wat foto’s zijn we een klein maar goed museumpje ingegaan. Het had de vorm van een voormalige bunker zoals die er veel hebben gestaan in Albanië. Eenmaal binnen bleek het groter te zijn dan we dachten en alles was ondergronds. Daarna nog wat rond gekeken en toen Rob er was zijn we gezellig met elkaar gaan eten. Voor een kopje koffie zijn we nog naar het Stephen Center gegaan, daar had Rob ook nog afgesproken met een jongen die vorig jaar nog een schoutmobiel gekregen had. Het was een gezellig samenzijn. Maar, zoals altijd, eens moet je toch weer naar huis. Daar aangekomen mochten we met elkaar terugkijken op een hele mooie en ontspannen ‘vrije’ dag.

6e Dag, zaterdag 18 mei 2019

Deze ochtend zijn we naar een kerkdienst van de Baptisten gegaan in Marikaj. De organisatie, die deze kerk runt, werkt daar vanuit de Amerikaanse organisatie Hope for the World. We werden heel hartelijk ontvangen ondanks dat ons bezoek voor hen geheel onverwacht was. Rob mocht zelfs iets vertellen in de dienst. Na afloop kregen we een rondleiding over het terrein. Ik kende het complex nog van toen het bewoond werd door gehandicapten, maar moest sluiten wegens geldgebrek. Nu wonen er weeskinderen en andere kinderen die het moeilijk thuis hebben. Maar ze komen wel allen uit één van de weeshuizen in Albanië, waar je uit moet als je 16 jaar bent. Als er dan ruimte is in dit centrum kun je hier terecht om je studie af te maken en weer een dak boven je hoofd te hebben. Van hieruit vertrokken we naar Vore voor een tweede ontmoeting met pastor Ermir en zijn vrouw Vita. Hij wist een leuke plaats om met elkaar te gaan lunchen. We hebben daar met elkaar uitgebreid gesproken over de kerk en het werk met gehandicapten. Daarnaast hebben we nog met elkaar op een ontspannen manier gesproken over onze privé levens en onze kinderen. Ook hebben we meer inzicht kregen in het werk van Ermir en Vita. Zij willen zich echt inzetten voor de gehandicapten. Ermir heeft het gevoel dit niet meer aan te kunnen. Hij hoopt en bidt dat andere kerken dit werk ook zullen gaan oppakken. 

7e Dag, zondag 19 mei 2019

Deze ochtend voor het laatst ontbeten in het Guesthouse in Tirana. Toen was het koffers pakken en zijn we richting Fush Kruje gereden. We hebben daar wat rond gekeken en om 13.00u hadden we onze afspraak met pastor (voorganger) Dag en Kati, zijn vaste hulp voor de kerk. We hadden een goede en gezellige tijd samen; de sfeer was ontspannen. Het was mooi om te horen hoe hij tot geloof was gekomen en God hem riep om naar Albanië te gaan. Hij maakt zich sterk om zoveel mogelijk zijn gemeente ook financieel zelfstandig te laten zijn en niet voortdurend aan te kloppen bij buitenlandse organisaties. In de jaren dat wij nu bestaan heeft zijn gemeente (kerk) ook maar één keer ons om een financiële bijdrage gevraagd en die wens hebben we toen ook ingewilligd. Nu hebben we, vlak voor dat we naar Albanië gingen, veel laptops gekregen van een sponsor voor het werk in Albanië. We hebben ze wel ge-update en daarvoor vragen we aan de Albanese kerken een bijdrage. Rob heeft gevraagd of pastor Dag ook laptops kon gebruiken voor zijn kerkleden en voor het werk. Hij zou het laten weten, maar dacht zelf aan twintig stuks. Na onze lunch namen we afscheid van pastor Dag en Kati en zijn we via een prachtige bergtocht naar het strand gereden. Vervolgens door naar Vore waar we om 18:00 u de kerkdienst van Ermir konden bijwonen. Het was fijn om een aantal oude bekenden te zien. Ook enkele gehandicapt, in een rolstoel, maar er waren ook veel nieuwe gezichten voor me; met name de jongeren kenden we nog niet. Na de kerkdienst zijn we naar een hotel gereden wat dichtbij het vliegveld ligt. Nog een nacht slapen en dan terug naar Nederland.

8e Dag, maandag 20 mei 2019

Terugreis 2019

Om 07:00 u zaten we met zijn allen weer aan het ontbijt. Onze koffers hebben we al in de auto zitten. Op naar het vliegveld voor de reis naar Amsterdam waarmee er een einde komt aan onze reis.

U, die dit verslag gelezen heeft, willen we bedanken dat u de tijd genomen hebt om te willen lezen wat wij als stichting New Life Foundation doen in Albanië.

Mocht u ons na aanleiding van dit verslag willen sponsoren dan is uw gift van harte welkom. Namens het bestuur van NLF, bedankt!