Reis 2012

Reisverslag 2012

 

Welkom op ons reisverslag van 2012 naar Albanië

Van 11 augustus 2012 t/m 29 augustus 2012 reizen wij naar diverse plaatsen in Albanië. Wij hopen daar diverse Albanezen tot steun en hulp te kunnen zijn. Via dit reisverslag willen wij u regelmatig op de hoogte houden van hoe onze reis verloopt.

Helaas zullen wij waarschijnlijk niet altijd beschikken over internet en zult u enkele dagen gaan missen. Toch hopen wij dat u met voldoening ons beknopte reisverslag zult lezen. En dat ook u ons werk wilt gaan steunen.

Uiteraard vinden wij het fijn als wij op dit verslag uw reacties zouden mogen ontvangen, deze kunt u ons toe zenden via het gastenboek.

Met vriendelijke groeten

Anton en Corry van Asten

Vrijdag 10 augustus

Vandaag de laatste voorbereidingen gedaan. Nog wat spullen gekocht, reispapieren nog eens nagekeken en en spullen ingepakt.

Zaterdag 11 augustus

Om 05.30 opgestaan en om 7.00 u vertrokken naar Schiphol.

De reis is goed verlopen en Fred, een bekende van ons, had er voor gezorgd dat de taxi in Tirana voor ons klaar stond en ons naar onze residentie bracht in hartje Tirana.  Want, zoals je op de foto kunt zien lijkt ons verblijf daar wel een beetje op. ’s Avonds nog wat gewandeld en lekker gegeten en internet geprobeerd maar dat lukte voor geen meter. Wel heb ik buiten toen ik zag dat een vrouwtje wel kon internetten gevraagd naar de juiste code maar zij wist het ook niet meer.  Met haar heb ik afgesproken dat Corry en ik morgen met haar naar de kerk kunnen gaan (international  church) omdat zij  de weg naar de kerk weet. Het is ongeveer 25 minuten lopen.

Het internet bewaren we verder maar voor morgen. Wel hebben we veel last van de muziek van een bruiloft die in de hele wijk te horen is. Maar ja, dat is dus Albanees.

Zondag 12 augustus

Vanochtend goed ontbeten en daarna samen met Emily naar de kerk gelopen. Daar een aantal bekenden ontmoet zoals, Martin en Ada  Tims en Gesina Blaauw. Met Martin,  Ada , hun kinderen en Emily nog  koffie gedronken en ’s middags wat gegeten met Ada en Martin en  een ijsje genomen en daar ontmoeten we “toevallig “ook Fred en zijn vrouw. Het was fijn en gezellig om zo met elkaar dingen uit te wisselen en te delen. Nog even samen met Martin een Albanese  pre-pay kaart gekocht voor mijn mobiel en nu kan ik weer goedkoop bellen.

Later op de dag zijn Corry en ik ‘s avonds om 19.00 u nog wat gaan eten samen met Emily. Waarbij Emily een heel mooi  redelijk luxe restaurant wist waar je toch voor weinig geld heerlijk kon eten.

Maandag 13 augustus

Gisteren nog een aantal mooie foto’s gemaakt van Tirana bij avond.Vandaag de toerist uitgehangen. Lekker wat gewandeld en genoten van de zon. Heerlijk wat op de markt rond gelopen en genoten van de enorme drukte waarvan we zelf geen deel uitmaakten. Wel erg veel last gehad van kinderen die min of meer bedelend allerlei dingen aan je proberen te verkopen en die je moeilijk kwijt raakt. Het liefst zou je ze een klap willen geven om er vanaf te komen en te zijn, maar ja zo werkt dat natuurlijk niet. Dus nee zeggen en verder ze volledig negeren alsof ze niet naast je lopen. ‘s Middags heerlijk gezeten op onze kamer met airco en in de tuin van het Christian Centre waar we onze kamer hebben.

’s Avonds nog lekker gegeten en onze spullen gepakt want morgen gaan we naar Korça . Waar we morgenvroeg rond 09.00 u. vertrekken vanuit Tirana en dan om ongeveer om 14.00u aan hopen te komen. Vanwege de bergen doe je hier in Albanië wel wat langer over ongeveer 180 km dan in Nederland.

Dinsdag  14 augustus

Vanochtend rond 09.30u vertrokken per fugon (minibusje) naar Korça  en daar rond 14.00 u aangekomen. Verder een rustige dag gehad en met Rob en Annet van Eck bij wie we nu verblijven wat bijgepraat en gesproken over de plannen van de komende dagen.

Zo gaan we morgen naar het bejaarde verzorgingstehuis  en donderdag naar Nardi de voorganger die door onze kerk de Pinkstergemeente Eindhoven  (ook wel Maranathakerk genoemd) gesponsord wordt om te kunnen Evangeliseren onder de gevangenen en de jeugd hier in Korça .

Woensdag 15 augustus

Rond 10.00 u. naar het bejaarde verzorgingstehuis gegaan samen met Rob en Annet. Het is een ongelooflijk mooi en groot gebouw. En de bewoners wonen er mooi en chique. Zeker als je weet dat ze voor heen in een huisje in Korça woonden  waar ze in de winter altijd de kans liepen om dood te vriezen vanwege de kou. Dit omdat ze niet in de gelegenheid waren zich zelf goed te verzorgen en te onderhouden. Het is geweldig als je dan ziet dat de kerk hen nu zo’n onderkomen biedt  met elk een ruime grote kamer voorzien van douche, toilet  TV enz. Verder is er een ontspanningsruimte waar ze kunnen puzzelen, sjoelen, kaarten, TV kijken of gewoon gezellig kunnen babbelen met elkaar.Verder worden ze hier voorzien van goede maaltijden en medische zorg.

In heel Albanië is dit het enige verzorgingstehuis  dat zo goed voor de bejaarden zorgt. In andere tehuizen zit men vaak met 4 tot 6 personen op één kamer. Als ik dit dan zo zie denk ik, ja God is goed.

Want ik geloof dat God de actie van  Hoop voor Albanië en de Evangelische Omroep eind 2010 tot een succes heeft gemaakt. Doordat Hij veel mensen in het hart heeft getroffen en zij gul gaven konden begin dit jaar (februari 2012) de eerste bewoners hier hun intrek krijgen.

Met Marleen van de Voorde, de initiatiefneemster van dit project heb ik een heel fijn interview gehad. Zij gaf wel aan dat ook dit bejaarde tehuis slechts een druppel op de gloeiende plaat is,want in een omtrek van 160 km is dit het enige bejaarde verzorgingstehuis.

Ook is er nog steeds sponsoring nodig, want het personeel dat hier werkt moet natuurlijk ook betaald worden en het gebouw moet natuurlijk ook onderhouden gaan worden.

Mede door de inzet van de Albanese kerk is dit tot nu toe goed gegaan, maar zij kunnen dit niet alleen blijven volhouden, dus mensen als u nog een project zoekt om te ondersteunen: dit project in Korça  is uw steun  en sponsoring meer dan waard. Mocht u meer willen weten over dit project?  Wij als stichting NLF komen graag een keer een presentatie bij u geven.

Rond 13.00 u weer terug in Korça zelf en gegeten. Daarna ben ik mijn reisverslag gaan maken en heb ik de foto’s  en filmpjes van het interview met Marleen alvast bekeken, maar daar gaan Rob en ik morgen mee verder. Voor vanavond zijn we uitgenodigd voor een verjaardag van een jong Nederlands koppel wat hier nu ook alweer zo’n drie jaar in Korça woont.

Donderdag 16 augustus

In de ochtend opnieuw opnamen gemaakt bij het verzorgings-tehuis ,omdat een enkele opnames niet goed gelukt waren vanwege te harde wind.

’s Middags heeft Rob me trachten te leren hoe je de opnames aan elkaar kunt plakken om er een goede film van te maken. En dat valt nog niet mee (hard werken en niets verdienen). Corry ging ondertussen maar wandelen. Rond 17.00 u. zijn we samen met Annet naar Nardi gegaan. Nardi is getrouwd en heeft een zoon.

Hij is oudste en jeugdleider in de kerk van Korca, zijn gezin wordt gesponsord door onze kerk. Hij en zijn vrouw zijn 2 bezige bijen.Zo doet hij naast het jeugdwerk ook gevangeniswerk. Zijn vrouw geeft o.a. bijbelstudies en doet de boekentafel  in de kerk en doet huishoudelijk werk bij zendelingen. ’s Avonds zijn we nog met 9 personen naar een gezellig restaurantje geweest.

Vrijdag 17 augustus

Vanmorgen is Anton weer bezig gegaan met de filmopnames. Zelf (Corry) ben ik naar het verzorgingstehuis gelopen om bij  het echtpaar Venhuizen op de koffie te gaan. Zij komen uit Acht bij Eindhoven en wonen en werken sinds 8 maanden in het tehuis tot begin september. De klim erna toe viel me erg tegen, omdat het erg steil is. Merkte goed dat ik geen 30 meer ben en was erg blij met het water wat ik bij me had. Daarna ben ik mee terug kunnen rijden met iemand die maaltijden naar bejaarden brengt in Korca  die daar zelf niet voor kunnen zorgen. Anton is toen opgehaald en heeft weer filmopnames kunnen maken van dit tafeltje dekje project . Een project waarbij de kerk aan een 30 tal ouderen tegen een simbolisch bedrag elke dag eten verstrekt, omdat ze er zelf niet meer voor kunnen zorgen. Na onze lunch is hij natuurlijk weer samen met Rob aan de slag gegaan met de opnames en kon ik weer lekker gaan lezen.(wat ik erg graag doe). Verder nog wat ontspanning gehad en de website weer bijgewerkt.

Zaterdag 18 augustus

Vandaag als eerste een van onze kinderen gefeliciteerd met zijn verjaardag.

Rob heeft gisteren en vanochtend al heel wat werk gestoken in de film voor het verzorgingstehuis, maar er blijven steeds wat kleine probleempjes over.

Ik ben intussen een gedeelte van zijn kelder gaan schilderen. De kelder moet er namelijk goed en netjes uitzien want Annet geeft daarin aan de Albanese vrouwen naailes.

‘s Middags ben ik met Corry naar de markt geweest en daarna ben ik weer verder gegaan met schilderen. Intussen is de film over het verzorgingstehuis ook af gekomen met dank aan Rob.

‘s Avonds  nog samen met Rob en Annet nog naar het zomerfeest hier in Korça, maar dan zonder camera  ofbankpasje mee te nemen want zakkenrollers zijn er velen op het feest is ons verteld. We hebben er wat rond gewandeld en heerlijk ijs gegeten.

Zondag 19 augustus

Vanochtend naar de samenkomst geweest hier in Korça. Het was een fijne en mooie kerkdienst en we voelden ons thuis. Na afloop zijn ’s middags  Rob en Annet met ons de bergen in getrokken. Ze reden naar een piep klein dorpje dicht tegen de Griekse grens

Het was er erg mooi en stil en je kon er volop genieten van de natuur. Na een paar uur daar te zijn geweest keerden we weer huiswaarts.

’s Avonds zijn we lekker gaan eten in een kiprestaurant met Rob, Annet, Ton en Erna en hebben we een gezellige babbel gehad gecombineerd met het zakelijke , zoals hoe werf je sponsoren, hoe onderhoudt je zo’n gebouw enz.

Maandag 20 augustus

Vanmorgen om 08.30 u vertrokken naar Vore een plaatsje van 6000 inwoners dicht bij Tirana. We vonden het erg fijn dat we met Rob en Annet mee konden rijden. Hoewel het verschil in rijstijl tussen een chauffeur van een Fugon en Rob niet te merken was.

Rond 13.30 u. kwamen we aan in Vore en hebben we Ermir gebeld, de voorganger die het zomerkamp voor gehandicapten leidt. Na met elkaar nog wat gezellig te hebben gepraat en gegeten namen we afscheid van Rob en Annet en gingen zij verder richting Tirana. Wij gingen met Ermir mee naar huis en we moeten zeggen hij is wat huis betreft er behoorlijk op vooruit gegaan. Alhoewel….toen ik na de toilet ging en de deur achter me sloot kon hij niet meer open en moest Ermir hem vanaf zijn kant weer open maken. Het blijft Albanië zullen we maar denken.

Om 16.30 u. zijn we naar Gërdec gegaan de plaats waar  we mee zullen helpen met het zomerkamp voor gehandicapten. Hier zullen we ons de komende week verder mee bezighouden want het kamp duurt van maandag 20 augustus tot en met zondag 26 augustus wel wordt het alleen maar in de avonduren gehouden dit omdat er geen mogelijkheid tot overnachten is voor de gehandicapten en zij dus dagelijks gehaald en gebracht moeten worden. Dit betekent dat het kamp dagelijks maar beperkt is van ’s middags 17.00u tot en met 20.30 u. Het wordt tijd dat we sponsors vinden zodat het kamp volgend jaar hele dagen kan draaien. Het is een erg gezellig en leuk kamp.

Men begint eerst met elkaar te ontmoeten en dan met zingen en een korte bijbeloverdenking. Daarna werd er een filmpje getoond van wat  mensen met een handicap nog allemaal kunnen en dus zeker niet afgeschreven hoeven zijn. Daarna gingen we spelletjes doen waar natuurlijk ook gehandicapten ook aan mee kunnen doen. Daarna was het eten geblazen en tot slot nog wat napraten.

Rond 21.00 u waren we thuis en hebben we nog een aantal dingen besproken. Deze gesprekken waren erg diepgaand en van diverse aard. Zoals dat ik morgen in een lange broek naar het zomerkamp moet. Dit omdat de meisjes die deelnamen aan het kamp bij pastor Ermir gekomen waren met de mededeling dat ze vonden dat ik op een christelijk zomerkamp niet in een korte broek kon rond lopen. Dus nu weten jullie het morgen loop ik met 38 graden rond in een lange broek. Lang leve de Albanese democratie. Maar ik vind wel dat ik me hier in Albanië moet aanpassen aan de regels van dit land, Dat zouden meer bevolkingsgroepen moeten doen denk ik dan. Dan was er een stuk minder herrie in de wereld. Wel mensen ik laat het hier voor vandaag bij morgen zien we weer verder, Dan hoop ik ook weer nieuwe foto’s bij het verslag te zetten.

Dinsdag 21 augustus

Vandaag om 08.00 uur opgestaan en samen met Ermir ontbeten. Ondertussen het programma vastgesteld wat we hebben buiten het zomerkamp om. En dan kom ik er weer snel achter dat we weer eens een overvol programma hebben. Zo wie zo omdat het zomerkamp voor gehandicapten anderhalve dag langer duurt dan dat wij geplant hadden. Maar ja dat is Albanië qua planning gaat er nog al eens wat mis.  Vandaag en morgen staan er bezoeken op het programma bij gehandicapten die niet naar het zomerkamp zijn gekomen. Als eerste gaan we naar Shpresa een jonge vrouw van 38 zij woont op vier hoog in een appartement samen met haar getrouwde broer. En natuurlijk is er in het appartement geen lift aanwezig. Dat geeft op zich al problemen, omdat ze in een rolstoel zit, maar als er dan ook nog privé problemen meespelen  blijf je al snel thuis in plaats van dat je naar een zomerkamp gaat. Uiteindelijk besluit ze tijdens ons bezoek toch mee te gaan en wordt haar broer om toestemming gevraagd. Na zo’n drie telefoontjes en 2 uur verder te zijn geeft hij eindelijk toestemming en kan ze voor één avond mee. We nemen haar meteen mee uit huis. Dat betekent dat Ermir haar van  vier hoog naar beneden draagt en ik de rolstoel vier verdiepingen naar beneden draag.

We gaan in een groot winkelcentrum met haar eten. Ze was er nog nooit geweest, want ze komt om de zo juist genoemde actie bijna nooit buiten. Ze genoot zichtbaar van dit onverwachte uitje en later hebben we haar naar Klodi en Majlinda, een ander gehandicapt echtpaar, gebracht. Ook zij zitten in de leiding van dit kamp. ’s Avonds weer een hele fijne avond gehad met de gehandicapten die zichtbaar genoten van alle aandacht en tijd die ze kregen. Ook Shpresa genoot, maar moet voor morgen opnieuw toestemming van haar broer krijgen om te komen naar het kamp. Al met al een vermoeiende maar fijne dag.

Verder hebben we nog geskyped met onze kinderen en hoewel de verbinding niet optimaal was, was het toch fijn om weer iets van hen te horen. Daarna zijn we heerlijk gaan slapen.

Woensdag 22 augustus

Vandaag opnieuw een gehandicapt meisje in een rolstoel opgezocht die dicht bij Shpresa woont. Zij heet Valdete en verkeert in een hele andere situatie dan Shpresa.

Heeft Shpresa problemen omdat ze in een appartement vier hoog woont, Valdete woont mooi gelijk vloers. En over de andere verschillen zullen we het hier op de site maar niet hebben. Na het bezoek aan Valdete zijn we weer naar Shpresa gegaan omdat ze van haar broer ook vandaag mee mag naar het zomerkamp. We zijn eerst met haar langs de bank gereden omdat ze wat privé bankzaken moest regelen. We hebben dan ook netjes buiten staan wachten tot ze klaar was met haar zaken. Daarna zijn we naar een restaurant in Tirana gereden met de naam Steven Centre. Corry en ik zeiden toen al tegen elkaar dat het een duur restaurant was, maar ja Ermir had daar afgesproken met zijn neef. We zijn toen samen met Shpresa aan een tafeltje gaan zitten en Ermir aan een andere tafel met zijn neef waarmee hij iets privé moest bespreken. Stefan Centre is een door Amerikanen christelijk opgezet restaurant maar met voor Albanezen onchristelijke prijzen. Voorbeeld: in Tirana betaal je voor een kopje koffie vrijwel overal 0,80 euro maar hierbij Steven Centre is dat 1,20 euro. Voordeel is wel dat je gratis kunt internetten.

En voor mijn gevoel wordt je er nog belazerd ook. Want toen ik salade en friet bestelde bij mijn eten en de andere niet, kregen zij toch ook friet en salade want dat zat bij de prijs inbegrepen zeiden ze. Maar als je dan later de rekening krijgt berekenen ze mooi 3 salades en 3 friet. Hoezo bij de prijs in begrepen…????? Daar kun je dan weer ruzie over maken maar ja je moet maar denken je zit in een vreemd land en in dat vreemde land zitten nu eenmaal ook vreemde commerciële Amerikaanse christenen. Maar ja zo wordt je natuurlijk nooit pro Amerikaans.

Maar goed nadat we Shpresa weer naar Klodi en Majlinda gebracht hadden zijn we naar huis gereden en heb ik aan de computer gewerkt. En ’s avonds was het weer volle bak op het zomerkamp wat toch elke keer weer anders is maar steeds weer gezellig blijft.

’s Avonds probeer ik weer een en ander op de website te zetten, maar ik heb weer geen internet. En dat terwijl Ermir een kamer verder wel kan internetten. Ik snap er niets van dat ik regelmatig wel op Google terecht kom maar als ik dan op Facebook wil of naar de website valt internet uit. Het blijft dus nog wel een tijdje Albanië zoals ik dat van jaren geleden ken.

Donderdag 23 augustus

Vandaag een beetje vrijaf genomen. Maar dat was al snel voorbij toen het internet bij Ermir het weer niet deed. Corry en ik dus naar een internetcafé.  En jawel daar begonnen de problemen pas echt goed. Ik wilde namelijk  nieuwe foto’s en berichtjes plaatsen op de website, maar nee dus. Zij gebruikten nog Internet Explorer 5  dus kreeg ik geen contact met de hosting. Toen ik dus eindelijk wist waar het aan lag, werd er een nieuwe versie van Internet Explorer geüpdatet. Toen werd alles weer geblokkeerd vanwege veiligheid. Intussen had Corry op haar computer ook problemen want zij kon niet terecht op facebook enz. Al met al steeg het kookpunt bij mij tot boven de het gewenste niveau en Corry is dan ook gestopt en is gaan wandelen terwijl ik verder alleen in het Internetcafé bleef doorgaan tot alles klaar was. Zo’n 3 uur later stond alles op internet wat ik wilde en konden we wat gaan zitten en wandelen, maar toen was ik wel afgekoeld maar sloeg buiten de hitte weer toe: bijna 40 graden. We zijn dus maar naar huis gegaan.

Maar konden toen het huis niet in omdat Ermir niet thuis was. Hem gebeld en gezegd dat we voor de deur stonden en dat we in elk geval nu werden uitgenodigd door zijn buurvrouw. Deze bood ons een kopje koffie aan maar dat was zo’n echt klein kopje koffie met veel drab, gelukkig zette ze er ook water bij. Na dit alles beleefden we ’s avonds toch een erg fijn kamp met de gehandicapten. Hoewel Shpresa er niet bij was. Zij had problemen met haar familie dit in verband met de bankzaken die ze gisteren gedaan had. Maar ja dat dat problemen zou geven hadden we wel verwacht. Ik zelf had weer andere problemen. Mijn beltegoed was op, dus moest ik via iemand anders bellen voor de afspraak van morgen met Bashkim :de directeur van de Help for Life Foundation.

Vrijdag 24 augustus

Vandaag om 08.30 u. vertrokken vanuit Vore naar Tirana. Daar ontmoeten we rond 09.45  Bashkim bij het Steven Centre. Het blijft nu eenmaal de plaats waar buitenlanders en Albanezen graag met elkaar afspreken. Ik heb nu eens goed op de kaart en vind toch  op de lijst de prijs van 0,80 euro voor een heel klein kopje koffie. Dus ze bieden toch koffie aan voor de normale Albanese prijs. Verder is de bediening wel goed. Maar ja het blijft een voor Albanese begrippen dure plek.

Met Bashkim gaan we naar het centrum in Prush waar de stichting een prachtig gebouw heeft voor personen met een verstandelijke beperking. Helaas is het nu dicht vanwege vakantie en geld gebrek. Maar in september gaan ze weer open. Met het personeel is afgesproken dat ze deze vakantietijd geen geld ontvangen en men heeft dat geaccepteerd. Dat is heel uitzonderlijk omdat het toch gaat om sociale werkers, logopedisten en meer van dat soort goed opgeleide mensen. We hebben een goed interview met hem en filmen heel veel. Dat is voor thuis om een promotiefilm te maken. Want de bovenste verdieping is nog geheel casco en moet volledig worden ingericht om gehandicapten op te vangen. De bedoeling is dat fysiekgehandicapten daar gaan wonen in kamers en er een programma krijgen om te re-integreren in de maatschappij.

Na zo’n 3 uur met hem te hebben gesproken en gefilmd gaan we terug naar Tirana.

Hij zet ons af bij het hotel dat we gisteren hebben gereserveerd voor zondag. En we spreken af dat als het enigszins mogelijk is hij de film over Korça komt bekijken op zondag. Corry wil de kamer die we gereserveerd hebben wel eens zien dus gaan we even het hotel binnen. En dan blijkt tot onze grote verrassing dat ondanks dat onze reservering telefonisch heeft plaats gevonden, ze onze reservering toch niet ingeboekt hebben. Maar goed, nadat we een mooie kamer hebben uitgekozen is de reservering als nog tot stand gekomen.  Na nog wat rond te hebben gelopen op marktjes in Tirana keren we weer huiswaarts richting Vore. En begin mijn verslag te typen. Later gaan we weer mee naar het kamp. Ook Shpresa is er tot ieders vreugde weer bij. Na afloop van het kamp wilde ik nog wat aan de computer werken maar viel er bijna achter in slaap. Ik was dood op en ging dus maar eens vroeg naar bed (22.15 u) morgen is er weer een dag.

Zaterdag 25 augustus

Vandaag op pad geweest met Ermir ,de voorganger van de kerk en die zoals al eerder vermeld ook het zomerkamp voor gehandicapten mee organiseert. We bezoeken met hem twee families en bijna alles gaat in het Albanees. Gelukkig vertelt Ermir ons na afloop waar de gesprekken over gegaan zijn. Dan denk ik wat een nood zit er hier nog bij de mensen. Wat een verdriet en pijn,terwijl als je de mensen op straat tegen komt je er totaal niets van merkt.

Maar als we ’s middags thuis komen is er vreugde voor Ermir. Zijn vrouw die een week met de kinderen op vakantie was bij familie is weer terug. Ze zeggen het ons niet, maar wij denken dat zij met de kinderen op vakantie is geweest omdat wij op de kamer van hun kinderen moeten slapen. Want zij hebben maar twee slaapkamers, maar ja dat is voor Albanese begrippen al veel. Wij zijn ook bij een familie op bezoek geweest waarvan hun kind een tiener in de zelfde kamer moest slapen als zijn ouders, namelijk de huiskamer, want in de enige slaapkamer die dat huis rijk is slaapt opa.

In elk geval is de avond  weer erg fijn. Na een korte bijbel overdenking is er een BBQ en daarna begint het feest van dansen en hossen. Het is mooi om te zien hoe de gehandicapten ,ook al zitten ze dan in een rolstoel ,met alles wat nog wel bewegen kan  van hun lichaam  mee bewegen en zwaaien op het ritme van de

muziek. Rond 23.00 u. was het einde en ging iedereen naar huis.

Zondag 26 augustus

Vandaag een fijne kerkdienst gehad met een Amerikaanse gastspreker.

Na de dienst was er nog een gezellig samen zijn en had Ermir een verrassing voor alle medewerkers van het zomerkamp om mee te gaan naar het zwembad. Voor ons kwam die verrassing te laat omdat wij al plannen hadden gemaakt om naar Tirana te gaan. Erg jammer maar het is niet anders.

Nu zitten we in ons hotel in Tirana met een mooie badkamer en heerlijke aircokamer en goede internet verbinding.  Vanavond hebben we nog een gezellig samen zijn in een Chinees restaurant hier in Tirana met een journaliste van Radio 7.

Morgen gaan we dan naar Fush Kruije,w aar  we dan nog een afspraak hebben  met mensen van de kerk  om te zien wat de mogelijkheden of onmogelijkheden zijn om daar iets voor gehandicapten op te starten.  Er woont daar namelijk een vrouw die ook lid is van de kerk die heel graag iets wil gaan doen voor gehandicapten. We zullen zien hoe dat morgen gaat verlopen .Nu eerst maar genieten van onze “vrije avond”.

Maandag 27 augustus

Na een goede nachtrust en  een heerlijk ontbijt nog wat gewandeld in Tirana. Daarna de taxi genomen naar de plaats waar de Fugons staan voor Fush Kruije. Het ging allemaal wat vlugger dan verwacht dus even heerlijk samen gezeten op een terrasje.

Daarna Kati gebeld die was er korte tijd later. Met haar hadden we een gezellige babbel en we hoorden  van haar dat vrienden van ons die ik al aan aantal keren heb proberen te bereiken nu in Kruije waren. En zo konden we dankzij Kati toch noch een afspraak maken met hen.  Even later kwamen pastor Dag, Rudina en haar man  Alie. We hebben met hen gepraat over het gehandicaptenwerk in Fush Kruije. Het blijkt dat er voor zover bekent zo’n 40 gehandicapten hier leven maar dat de mogelijkheid om ze te bezoeken  beperkt is. Dit omdat de kerk niet genoeg mensen heeft om hen allen te bereiken.  Na een voor ons goed uiteen gezet verhaal van pastor Dag over mogelijkheden en wensen sloten wij onze bijeenkomst af en bracht hij ons naar het huis van Rudina en Alie.

Toen we bijna bij hun huis waren zei  Corry waar komen we nu toch terecht ? En dat allemaal door jouw ondernemingsgeest, gedrevenheid  of hoe moet ik het noemen?

Rudina en haar man wonen namelijk wat afgelegen: je moet eerst over  een soort van lange zandweg  waarop ook behoorlijk wat stenen liggen aflopen  en dan aan het einde een paadje volgen van een paar meter en een stoeptegel breed  dan kom je bij een soort van wei of braak liggend terrein dat je  over moet lopen en dan kom je bij hun huis. Ze hebben een groot huis met meer dan twee  slaapkamers. Maar vaak zonder internet of stroom. Daarom staat er een aggregaatje in de hal.    Zij spreken zelf geen woord Engels en van hun drie kinderen spreekt  de oudste gelukkig redelijk goed Engels.  Toen ze ons de slaapkamer lieten zien waar we de komende twee nachten verblijven, bleek dat hun eigen slaapkamer te zijn. Zij wilden niet laten zien waar ze nu zelf gaan slapen vannacht. Ik moet zeggen ik schaam me wel, omdat ik als onbekende Nederlander zo maar hun slaapkamer krijg.

Rond 16.30 nemen we de Fugon naar Kruije wat zo’n 10 km verder  is en na ik denk 600 tot 700 meter hoger ligt. We hebben daar een gezellige babbel  met het echtpaar Trevor , die we kennen vanuit het werk van World Outreach International Nederland. Ze  zijn even als wij betrokken bij het werk van Ronny Heyboer in Borneo. Zij geven hier nu aan pastors en kerkleden een motivatie cursus.

Het is zo gezellig dat we te laat zijn om nog met de Fugon terug te kunnen rijden, maar gelukkig brengen zij ons thuis.  En zo zijn we dan toch weer rond 20.00 u thuis. Voor morgen eerst maar eens   een  internetcafé zoeken om dit stukje op internet te plaatsen.

Dinsdag 28 augustus

Vandaag stond het ontbijt voor ons klaar, alleen was er geen drinken bij. Via een paar bladen met Albanese lessen konden we duidelijk maken dat we thee wilden. Maar die was niet beschikbaar . Wel koffie en die werd op het kleinste campinggasbrandertje voor één pits gasbrandertje wat je in Nederland krijgen kunt, gezet in de huiskamer. Ja, Albanië blijft ook voor ons na vijf jaar nog altijd een land vol verrassingen. Na het ontbijt zijn we in een internetcafé gaan internetten en heb ik de website weer bijgewerkt. Daarna wat op de markt rond gewandeld en ergens wat gaan drinken.

Omdat een mogelijke afspraak met een pastor in het stadje Lac toch niet doorging zijn we nog een uurtje bij Kati en haar zus op bezoek geweest. Daarna zijn we weer met de Fugon naar Kruije gegaan en hebben daar even heerlijk de toerist uitgehangen.  Om vijf uur zijn we weer thuis aangekomen en zijn we langzaam aan onze koffers weer in orde gaan maken voor morgen. Rudina en haar familie zijn overigens heel gastvrij , want toen we haar geld aanboden voor ons verblijf wilde ze het niet aannemen. We hebben het haar gewoon in de hand gedrukt en proberen duidelijk te maken dat we het erg fijn vonden als ze het aannam. Dat heeft ze toen ook gedaan en bedankte ons hartelijk..

We vinden het fijn dat pastor Dag ook goed voor ons zorgt. Hij heeft voor ons mensen  geregeld die ons naar de luchthaven van Tirana brengen. Dan hoeven we ons geen zorgen te maken hoe we daar komen.  Morgen zal alles in elk geval weer anders zijn, want in Nederland is het in augustus nog niet om 19.30 u. pikdonker en als we in Nederland afspreken dat we om  19.00 u. gaan eten wordt het geen 20.30 u.  Maar dat alles is pas voor donderdag want morgen zijn we denken we pas rond 23.00 u. terug in onze eigen vertrouwde woning. En zal ik donderdag ochtend ons laatste verslagje schrijven over onze terugreis. Voor vanavond is het voor ons een rustige avond waarin we vroeg naar bed gaan.

Woensdag 29 augustus

Vandaag na het ontbijt nog naar het internetcafé geweest en mijn verhaaltje en foto’s   gezet op de website. Ik zag dat de e-mails over mijn bevindingen, die ik verstuur als concept werkverslag naar het bestuur, voor de zoveelste keer weer eens niet verstuurd waren. Ik begrijp dat niet. E-mails moeten toch altijd aankomen, maar niet dan wel en dan niet, maar goed het is hier Albanië zullen we maar denken. Daarna nog een DVD op de computer gekeken over de orthodoxe kerk in Albanië.

Om 12.00 u. werden we opgehaald door leden van de kerk en gebracht naar de luchthaven bij Tirana. Onze terugreis verliep voorspoedig. Thuis aangekomen kregen we van onze zoon te horen dat de auto niet meer start. Om 23.15 u. onze buurman de accu nog op laten laden en nog een half uurtje rond gereden. Maar toen onze zoon de auto vanmorgen wilde meenemen was de accu weer leeg. Dus is of de accu of de dynamo kapot. Ja, dit is weer echt Nederland. Ik bel de afspraak die hij had staan voor zijn eigen auto voor vandaag wel af en dan zien we wel weer verder. Vanavond alweer een bijeenkomst met wethouder Scholte van Eindhoven samen met diverse andere over het socialebeleidt van Eindhoven voor de komende tijd. En zo zijn we dan weer helemaal back in Holland.